اینطور به نظر می‌رسد که در این شرایط حساس که ایران با انبوهی از مشکلاتِ حل‌نشده و به‌حال‌خود رهاشده اقتصادی، سیاسی و اجتماعی روبه‌رو است، هنوز ساختار سیاسی کشور نتوانسته است به طور نسبی به اجماعی در خصوص راهبردی که باید در پیش بگیرد برسد.

«آنچه فشار حداکثری خوانده می‌شود یک تجربه شکست‌خورده است. تکرار آن فقط بار دیگر به مقاومت حداکثری منجر می‌شود. افراد زیرک به جای آن عقلانیت حداکثری را انتخاب می‌کنند.»