در ژوئن ۲۰۲۵، خاورمیانه شاهد یکی از بحرانی‌ترین رویارویی‌های نظامی دهه‌های اخیر بود: جنگی دوازده‌روزه میان ایران و اسرائیل که نه صرفاً یک درگیری مقطعی، بلکه نمادی از فروپاشی تدریجی معماری امنیتی منطقه‌ای و فرسایش بازدارندگی سنتی بود. این بحران که با حمله غافلگیرانه اسرائیل به تأسیسات حساس نظامی و فناورانه ایران آغاز شد و با پاسخ قاطع و چندلایه تهران ادامه یافت، نشان‌دهنده ورود نظم منطقه‌ای به مرحله‌ای نوین از تعارض آشکار است. در این مرحله، قواعد بازدارندگی متقابل به آستانه فروپاشی رسیده و ایران با تکیه بر توان بومی و اراده انقلابی، جایگاه خود را به‌عنوان کنشگری فعال و بازدارنده تثبیت کرد.