در ژوئن ۲۰۲۵، خاورمیانه شاهد یکی از بحرانی‌ترین رویارویی‌های نظامی دهه‌های اخیر بود: جنگی دوازده‌روزه میان ایران و اسرائیل که نه صرفاً یک درگیری مقطعی، بلکه نمادی از فروپاشی تدریجی معماری امنیتی منطقه‌ای و فرسایش بازدارندگی سنتی بود. این بحران که با حمله غافلگیرانه اسرائیل به تأسیسات حساس نظامی و فناورانه ایران آغاز شد و با پاسخ قاطع و چندلایه تهران ادامه یافت، نشان‌دهنده ورود نظم منطقه‌ای به مرحله‌ای نوین از تعارض آشکار است. در این مرحله، قواعد بازدارندگی متقابل به آستانه فروپاشی رسیده و ایران با تکیه بر توان بومی و اراده انقلابی، جایگاه خود را به‌عنوان کنشگری فعال و بازدارنده تثبیت کرد.

تحولات اخیر که به‌ویژه با بازگشت دیپلمات‌های اروپایی به دمشق و نزدیکی کشورهای عربی به غرب همراه شده، واقعیت‌های جدیدی را در برابر ایران قرار داده است. این تحولات به ایران این پیام را می‌دهند که نمی‌تواند به سیاست‌های پرهزینه گذشته ادامه دهد، بلکه باید استراتژی‌های جدیدی را برای کاهش تنش‌ها و تأمین منافع ملی اتخاذ کند.