جز ابراز تمایل ترامپ برای مذاکره، هیچ تغییر واقع‌گرایانه‌ای در سیاست آمریکا رخ نداده است. این تمایل بارها از سوی مقامات رسمی ایران نیز بیان شده است و لذا در بیان تمایل برای گفت‌وگو، توازن و تعادل وجود دارد. درحالی‌که به‌طور عملی آمریکا چند اقدام منفی انجام داده است.

عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام گفت: پس از فرمایشات رهبری درباره مذاکره، عده‌ای واکنش منفی نشان داده و به فشاری که بر قشرهای ضعیف وارد می‌شود، اشاره کرده‌اند. مسلم است که رهبری هم از این واقعیت خبر دارند، اما ایشان معتقدند که این مشکل با مذاکره با ترامپ حل نمی‌شود. رهبر انقلاب برای موضعی که دارند استدلال می‌کنند، خوب است کسانی که موافق مذاکره با ترامپ هستند نیز استدلال کنند.

بازگشت «مرد دیوانه» به کاخ سفید یک اتفاق ویژه در سیاست خارجی ایالات متحده محسوب می‌شود؛ مسئله‌ای که مشخصا روی سطح تخاصم واشنگتن با مسکو و جنگ اوکراین تأثیر خواهد گذاشت.

رئیس جمهور آمریکا اگر خواهان مذاکره واقعی است باید اولاً زبان قلدری را کنار بگذارد و ثانیاً تضمینی قابل اعتماد بدهد.

او فقط یک شرط برای توافق مطرح کرده و آن این است که ایران اطمینان بدهد که به دنبال تولید سلاح هسته‌ای نیست.

اینطور به نظر می‌رسد که در این شرایط حساس که ایران با انبوهی از مشکلاتِ حل‌نشده و به‌حال‌خود رهاشده اقتصادی، سیاسی و اجتماعی روبه‌رو است، هنوز ساختار سیاسی کشور نتوانسته است به طور نسبی به اجماعی در خصوص راهبردی که باید در پیش بگیرد برسد.

بادامچیان با اشاره به اینکه امروز نیز فراوانی احزاب در ایران نشان‌دهنده آزاد بودن نظام جمهوری اسلامی است، عنوان کرد: البته احتمال اینکه ما در کشور نظام دو حزبی یا چند حزبی داشته باشیم و احزاب برای کشور تصمیم‌گیری کنند، وجود ندارد، زیرا ما اصل ولایت فقیه را داریم و حاکمیت را متعلق به اسلام می‌دانیم و نمی‌توانیم اداره امور را در اختیار احزاب قرار دهیم. ضمن اینکه اساسا حاکمیت حزبی که در برخی کشورها وجود دارد، نوعی دیکتاتوری مخفی است و هرگز قابلیت تحقق در کشور را ندارد.

احمد زیدآبادی روزنامه نگار و فعال سیاسی اصلاح‌طلب، در کانال تلگرامی خود نوشت: تمام فکر و ذکر و همّ و غمّ اصولگرایان افراطی‌عدم مذاکره با آمریکاست.

دونالد ترامپ رئیس جمهوری امریکا سرانجام پس از بازگشت به کاخ سفید، سیاست خود در قبال جمهوری اسلامی ایران را آشکار کرد.

«آنچه فشار حداکثری خوانده می‌شود یک تجربه شکست‌خورده است. تکرار آن فقط بار دیگر به مقاومت حداکثری منجر می‌شود. افراد زیرک به جای آن عقلانیت حداکثری را انتخاب می‌کنند.»