اسرائیل و ترکیه اکنون به بازیگران اصلی منطقه تبدیل شده‌اند و رقابتی ژئوپلیتیک میان آن‌ها شکل گرفته است. اسرائیل پس از تغییر دکترین امنیتی خود از مقابله با دولت‌های عربی به تمرکز بر مهار ایران، اکنون ترکیه را نیز تهدیدی بالقوه می‌بیند. تل‌آویو امنیت را در سلطه می‌بیند نه موازنه و به‌همین دلیل هر قدرت نوظهوری مانند ایران یا ترکیه را هدف فشار، مهار یا درگیری قرار می‌دهد.

رئیس جمهور ایران نیز از این نوع اظهار نظرها احساس خطر کرد که سعی کرد در گفتگو با خبرنگار امریکایی این موضوع را نفی کند. اما این کافی نیست. سخنگوی دولت باید به شکل واضح موضع جمهوری اسلامی ایران را در این رابطه اعلام کند تا مشخص شودگرچه برخی افراد می‌توانند نظرات اینچنینی درباره ترامپ داشته باشند، اما هیچگونه پولی از خزانه دولت برای ترور فردی مثل ترامپ اختصاص داده نمی‌شود. این ترور مطابق با مواضع دولت نیست

دونالد ترامپ و بنیامین نتانیاهو شامگاه سه‌شنبه به مدت ۹۰ دقیقه دیدار کردند تا درباره تلاش‌ها برای دستیابی به توافق آتش‌بس در غزه و آزادی گروگان‌ها گفتگو کنند.

رجوی در کتاب «جمع‌بندی یک‌ساله مقاومت مسلحانه» که با عنوان گزارش مسئول اول سازمان مجاهدین خلق اواخر سال ۱۳۶۱ در خارج از کشور منتشر شد، می‌گوید که نقطه موفقیت سازمان در ۳۰ خرداد، همه گیر کردن شعار «مرگ» بود و این که آیت الله خمینی رهبر ایران مشکل اصلی و عامل همه نابسامانی‌های موجود است. موساد و سیا، با حرکت میدانی سازمان مجاهدین، اپوزیسیون انشعاب کرده از ملی مذهبی، و ایران اینترنشنال به طرز شگفت آوری در سال ۲۰۲۵ همین خط مشی را دنبال کردند.

عملیات اسرائیل در آسمان کشور، ضعف نیروی هوایی ایران را نمایان کرد. ایران قرار بود با دریافت سوخو-۳۵، تهدیدات پیشرفته‌تر را خنثی کند؛ اما گزارش‌ها نشان می‌دهد این جنگنده‌ها به جای دیگری منتقل شده‌اند؛ این بار به هندوستان.

عملیات نظامی اسرائیل علیه ایران نه تنها چشم‌انداز عادی‌سازی روابط با عربستان و سایر کشورهای عربی را بهبود نبخشیده، بلکه موجب افزایش فاصله و نارضایتی این کشورها از تل‌آویو شده است.

در ژوئن ۲۰۲۵، خاورمیانه شاهد یکی از بحرانی‌ترین رویارویی‌های نظامی دهه‌های اخیر بود: جنگی دوازده‌روزه میان ایران و اسرائیل که نه صرفاً یک درگیری مقطعی، بلکه نمادی از فروپاشی تدریجی معماری امنیتی منطقه‌ای و فرسایش بازدارندگی سنتی بود. این بحران که با حمله غافلگیرانه اسرائیل به تأسیسات حساس نظامی و فناورانه ایران آغاز شد و با پاسخ قاطع و چندلایه تهران ادامه یافت، نشان‌دهنده ورود نظم منطقه‌ای به مرحله‌ای نوین از تعارض آشکار است. در این مرحله، قواعد بازدارندگی متقابل به آستانه فروپاشی رسیده و ایران با تکیه بر توان بومی و اراده انقلابی، جایگاه خود را به‌عنوان کنشگری فعال و بازدارنده تثبیت کرد.

در پی اعلام آتش‌بس ۶۰ روزه در غزه، اسرائیل و آمریکا مدعی تغییری مهم در سیاست‌ها شده‌اند؛ اما واقعیت، آشفتگی راهبردی تل‌آویو و تردید در اراده سیاسی نتانیاهو برای پایان جنگ است. این آتش‌بس همزمان ابزاری برای نجات سیاسی نتانیاهو و برگ برنده‌ای برای ترامپ در انتخابات آمریکاست. با وجود فشارهای داخلی، نظامی و منطقه‌ای، همچنان تردیدها درباره سرنوشت واقعی جنگ و گروگان‌ها پابرجاست.

ایفای نقش ترامپ در برقراری آتش‌بس ایران و اسرائیل، نشانه‌ای از تولد دکترین جدیدی در سیاست خارجی آمریکا است: اعمال فشار نظامی محدود همراه با مطالبه مسئولیت‌پذیری از متحدان. این رویکرد اکنون به پرونده اوکراین نیز تسری یافته و با حمایت اروپا و استفاده از دارایی‌های بلوکه‌شده روسیه، می‌تواند بدون مداخله مستقیم نظامی آمریکا، روسیه را مهار کند.

اولین سفر بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، به واشنگتن پس از حملات ۱۲روزه به ایران که با حمایت آمریکا انجام شد، در رسانه‌های آمریکایی، اسرائیلی و اروپایی بازتاب گسترده‌ای داشته است.