به گزارش غیرمنتظره و به نقل از عصرایران، مصطفی داننده نوشت: روزهای سخت رئیس جمهور پزشکیان زودتر از آنی که فکر می‌کردیم از راه رسید. ابتدا ماجرای ترور اسماعیل هنیه در تهران و احتمال پاسخ سخت ایران به این ماجرا و بعد برخورد خشن گشت ارشاد یا هر نامی که آن را صدا می‌کنند با دو دخترک ۱۴ ساله.

موضع رئیس جمهور در مورد اول مشخص است. او ماجرای ترور را محکوم کرد و در جلسات امنیتی با سران کشور سیاسی و نظامی کشور به یک تصمیم واحد می‌رسند مانند «وعده صادق» که اتفاق افتاد.

در مورد دوم اما رئیس جمهور می‌تواند با قدرت بیشتری وارد شود و این داستان را تمام کند. در روزهای انتخابات مسعود پزشکیان گفته بود: «ما ۴۰ سال است با مداخله می‌خواهیم حجاب را نهادینه کنیم. آقایانی که به دنبال طرح نور هستند بگویند این موضوع ما را به نور می‌کشاند یا انتهای آن سیاه است؟»

همانطور که پزشکیان گفته بود، انتهای این داستان سیاه است. پس بهتر است جناب رئیس جمهور هرچه زودتر به این ماجرا ورود کند در مورد این یک موضوع بخصوص، به صورت واضح اعلام نظر کند.

برخورد خشنی که با این دخترها صورت گرفته است، بسیار دردآور و تاسف برانگیز است. رفتار پلیس به گونه‌ای است که گویی دو مجرم سابقه‌دار را بازداشت کرده است.

عاقبت این برخوردها چیست؟ در این همه سال که با ون گشت ارشاد در خیابان‌ها قدرت نمایی کردید، وضعیت حجاب در کشور در چه شرایطی قرار گرفت؟ بهتر شد یا بدتر؟ همین امروز دوست دارید که وضعیت حجاب به همان روزهای قبل از ماجرای مرحوم مهسا امینی برگردد.

آن‌هایی که پای صندوق رای آمدند و نام پزشکیان را روی برگه‌های رای نوشتند، انتظار دارند رئیس جمهور منتخب آن‌ها بدون هیچ لکنتی در مورد طرح نور سخن بگوید و تصمیم بگیرد. مگر او نگفته بود که این دختران مثل فرزندان او هستند و نباید با خشونت با آن‌ها برخورد کرد؛ بسم‌الله، دختران شما را در خیابان زدند آقای پزشکیان، واکنش شما چیست؟

یکی از کارهایی که می‌تواند موثر باشد، تغییر هرچه سریع‌تر وزیر کشور است. او یکی از مدافعان طرح نور است. تا معرفی وزیر جدید و انجام شدن پروسه رای اعتماد، یک سرپرست می‌تواند وزارت کشور را اداره کند.

تصمیم دوم ارائه یک لایحه در مورد حجاب به مجلس است. دکتر مصدق با همین لایحه‌ها، نام خود را در تاریخ ایران جاودانه کرد.

آقای رئیس جمهور، شما گفتید که کشور با دعوا اداره نمی‌شود اما باید برای شعارهایی که دادید بجنگید. شما می‌تواند هم امید کسانی را که به شما رای دادند زنده نگه دارید هم می‌توانید آن ۵۰ دردصدی که پای صندوق رای نیامدند را به آینده ایران با پزشکیان امیدوار کنید.

یک بار نوشتم، از شانس بدتان، شما شاید آخرین امید، بخشی از مردم هستید، پس وقت را تلف نکنید و هرچه سریعتر فکری به حال مشکلات اقتصادی و اجتماعی کشور کنید.