اختصاصی / به گزارش غیرمنتظره، داره میمیره دلم واسه مخمل نگات، همه رنگی رو شناختم من با اون رنگِ چشات! این را مردی فریاد زد که هنوز هم کسی از آن خبر ندارد. شاید اگر کمی مجازتر خوانده بود اکنون بجای برخی یک شبه سلبریتی شده‌ها، میهمان برنامه علی ضیاءها و رشیدپورها شده بود!
مردی که در پیاده راه شهرداری رشت لقب آقای صدای رشت را به خود اختصاص داد کسی است که در موردش می‌گویند کم‌بیناست و اهل انزلی، سال هاست می خواند و گرمای صدایش هر شنونده‌ای را به وجود می آورد.
شاید اگر چرخ گردون برایش کمی متفاوت‌تر می‌چرخید ماجرا متفاوت بود و او به عنوان یک تلنت سال‌ها بود که بجای آنکه یک ساک پلاستیکی منقش به لوگوی یک کارخانه شکلات در دست داشته باشد، بجای بسیاری از صداهای تهوع‌آور استیج را در دست گرفته بود تا شاید گوش‌های کمتری از آهنگ‌ها و ترانه‌های سخیف و بی‌ارزشِ این روزها آلوده شود.
اما ماجرا کمی متفاوت شد! آقای صدای پیاده راه رشت باید با قدم‌های عصبانی روی سنگ فرش‌ها از برف بر روی موها نشسته، صدایش را فریاد بزند و اوج استعدادش را چنین به رخ بکشد و در مقابل عده‌ای با پولِ دَدی و اسپانسر و مدیربرنامه یک شبه سوپراستار پوشالیِ موسیقی ایران شوند.
- کد خبر 39562
- پرینت
